Οι απόγονοι των Καβείρων, ονειρεύονται τη Νίκη. Γράφει η Μ. Παυλίδου

Το 2013 ήταν η χρονιά της Νίκης της Σαμοθράκης, για τον εορτασμό των 150 χρόνων από την εύρεση του αγάλματος.

Κοιμόταν για 2000 χρόνια στα σπλάχνα της Σαμοθρακίτικης γης,  κομματιασμένο σε 118 θραύσματα, μετά από έναν δυνατό σεισμό του 6^ο αιώνα μ.Χ.

Μια τραυματισμένη Θεά, που "ξύπνησε" από

τον αιώνιο ύπνο της, ακέφαλη και χωρίς χέρια.

Στη συνέχεια ξενιτεύτηκε, και από το φως και το ύψος των Ελληνικών βουνών όπου βρίσκονταν να αγναντεύει αγέρωχη προς το πέλαγος, εδώ και ενάμισι σχεδόν αιώνα (από το 1884), βρίσκεται τυφλή-ακέφαλη, στο ύψος μιας σκάλας, φωτισμένη με το αχνό βορειοευρωπαικό φως, στο τότε κέντρο του κόσμου, το Παρίσι.

Από τότε, σε ένα από τα πιο μεγάλα και φημισμένα Μουσεία του κόσμου, το Λούβρο, ατενίζει τον κόσμο, έτσι ακέφαλη, τραυματισμένη  και μοιραία, για να θυμίζει ότι η Νίκη δεν είναι μακριά από την Ήττα και το εφήμερο των ανθρώπινων προσδοκιών. ‘Ότι αυτοί που νικούν, μπορεί και να ηττούνται, πως τίποτα δεν παραμένει μόνιμα από τη μια πλευρά.

Και όντως, βλέπουμε Έθνη και Πολιτισμούς να ευημερούν και μετά να χάνονται, και καινούριες δυνάμεις να επικρατούν στον μάταιο ετούτο κόσμο. Όλα τα Έθνη όμως θέλουν να την έχουν με το μέρος τους και ως έμβλημά τους!!!

Ενέπνευσε ποιητές, καλλιτέχνες, αρχηγούς κρατών, επιχειρηματίες, Έθνη ολόκληρα, αφού η ιδέα της επαναλαμβάνεται παντού, όπου η Θεά, άπτερη ή σε μορφή Αγγέλου, πρέπει να δηλώνει μια Νίκη.

Ως έμβλημα είναι ανυπέρβλητο και μοναδικό, και ο γλύπτης εκείνος που κατάφερε να την ανορθώσει πάνω στο ακρόπρωρο του μαρμάρινου πλοίου, για το αιώνιο ταξίδι της στον χρόνο  (συνολικά 5,58 μ. ύψος), θαυμάζεται και εκτιμάται από όλους τους μετέπειτα γλύπτες, μαζί με εκείνον  που σμίλεψε στο μάρμαρο την ημίγυμνη Αφροδίτη, παγκοσμίως.

Λειτούργησε και λειτουργεί ως κριτήριο αξιολόγησης και μέτρο, για μια Γλυπτική υψηλής αισθητικής, ομορφιάς  και δύναμης.

Αλλά πώς να ήταν η μορφή της, το κεφάλι της; Και τι να κρατούσαν τα χέρια της; Στεφάνι δάφνης; Σάλπιγγα; Ή απλά να χαιρετούσε με τα δάχτυλα του δεξιού χεριού της ανοιχτά στον αέρα;

Τέτοιου είδους ερωτήματα μπορεί να εξάπτουν την φαντασία οποιουδήποτε κοιτάξει προσεκτικά το άγαλμα και  νιώσει την κίνηση του αέρα να δονεί τα λεπτο-υφασμένα πέπλα που σκεπάζουν το σώμα της, καθώς με τα άκρα των δακτύλων των ποδιών της προσγειώνεται πάνω στο πλοίο. Ένας άγγελος που καθώς πετά, προσγειώνεται, με όλη την κίνηση ακόμη στο σώμα…Ένα μαρμάρινο πλάσμα, με πρόσωπο  και ψυχή!!!

Πώς άραγε να νιώθει ένα παιδί κοιτώντας το, και πώς να ονειρεύεται την  μορφή της, μαζί με το πρόσωπο και τα χέρια;

Τέτοια ερωτήματα τέθηκαν σε παιδιά του δημοτικού σχολείου Σαμοθράκης, τους γνήσιους απογόνους των Καβείρων, που κλήθηκαν να φανταστούν και να ζωγραφίσουν την δική τους Νίκη!

Τα αποτελέσματα είναι γεμάτα συναίσθημα, δύναμη και φαντασία!!!

Δημιούργησαν την Νίκη των κυμάτων, της θάλασσας, των βράχων, της νύχτας, της Αγάπης και ένα σωρό ακόμη Νίκες, αντίστοιχες με την σύλληψη των παιδιών που έκλεισαν τα μάτια και  φαντάστηκαν!

Η Νίκη της Δύσης από τον Σάββα που θέλει να γίνε ζωγράφος

Η δράση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια καλέσματος από την Περιφέρεια Έβρου Ροδόπης, στο οποίο ανταποκρίθηκαν πολλά σχολεία του Έβρου, και όχι μόνο τα δημοτικά, στις 6 και 7 Ιουνίου 2013. Τα έργα εκτέθηκαν στο νησί, στα πλαίσια εορτασμού από τον Δήμο  Σαμοθράκης το καλοκαίρι, κάτω από το άγρυπνο και στοργικό βλέμμα της δασκάλας Αθανασίας Ζολώτα, ενώ κάποια από τα παιδιά που εκφράστηκαν, μέσα από το ¨άγγιγμά¨ τους στη Νίκη, ονειρεύτηκαν να γίνουν καλλιτέχνες: Ζωγράφοι, συγγραφείς, σκηνοθέτες, και ένα σωρό άλλα δημιουργικά και παραγωγικά επαγγέλματα. Ένα κοριτσάκι ονειρεύτηκε να γίνει Αστροναύτης!!! 

Κλείνοντας τα μάτια, και κάνοντας ενός λεπτού σιγή μπροστά τα έργα τους, ευχηθήκαμε η Νίκη να προστατεύει τα ΄θέλω΄ μας και τα όνειρά μας στο Μέλλον και να μας βοηθήσει να τα κάνουμε πραγματικότητα!!!

Η Τίμα Νίκη από την Αναστασία, που θέλει να ίνει Αστροναύτης!